Zewnętrzne przewody LAN - główne rodzaje i zastosowania

Wewnętrzne i zewnętrzne kable LAN (Local Area Network) to podstawowe elementy infrastruktury sieciowej, zaprojektowane z myślą o różnych środowiskach i wymaganiach. Choć mają one wspólny cel, jakim jest transmisja danych, różnice między nimi wynikają z ich konstrukcji, powłoki ochronnej i odporności na warunki środowiskowe, co znacząco wpływa na ich zastosowania.

Zewnętrzne i wewnętrzne kable LAN - w jakich warunkach je stosujemy?

Kable LAN do zastosowań wewnętrznych: Kable te są powszechnie stosowane w budynkach. Zbudowane bez konieczności wytrzymywania trudnych warunków środowiskowych, są zwykle bardziej elastyczne i lekkie. Brakuje im solidnej powłoki ochronnej, którą można znaleźć w kablach zewnętrznych, dzięki czemu są tańsze. Oznacza to jednak, że nie nadają się one do wystawiania na wilgoć, ekstremalne temperatury lub promieniowanie UV. Wewnętrzne kable LAN biegną zazwyczaj przez sufity i ściany w budynkach biurowych, łącząc stacje robocze, drukarki i inne wewnętrzne urządzenia sieciowe.

Kable LAN do zastosowań zewnętrznych: Zaprojektowane, aby wytrzymać rygory środowiska zewnętrznego, kable te są wzmocnione wysokiej jakości powłoką ochronną. Są one odporne na wodę, zmienne temperatury, promieniowanie UV, a czasem nawet na uszkodzenia spowodowane przez gryzonie. Ta powłoka ochronna sprawia jednak, że są one sztywniejsze i zazwyczaj droższe niż ich odpowiedniki do zastosowań wewnętrznych. Ich trwałość sprawia, że idealnie nadają się do łączenia urządzeń sieciowych między budynkami, wspierania systemów nadzoru lub łączenia w sieć urządzeń zewnętrznych. W niektórych konfiguracjach są one również wykorzystywane do połączeń ISP (Internet Service Provider), łącząc obiekt usługodawcy z siecią użytkownika.

Wybór odpowiedniego typu kabla LAN dla każdego scenariusza ma kluczowe znaczenie, ponieważ używanie kabli wewnętrznych na zewnątrz może prowadzić do awarii sieci z powodu uszkodzeń środowiskowych, podczas gdy używanie kabli zewnętrznych w pomieszczeniach może być nieefektywne kosztowo i przesadne dla danego zastosowania. Niektóre powłoki ochronne stosowane w przewodach zewnętrznych mogą również wydzielać toksyczne substancje w przypadku pożaru, co jest dodatkowym argumentem za niestosowaniem ich w instalacjach wewnętrznych. Rozumiejąc te rozróżnienia, administratorzy sieci mogą zapewnić niezawodną i opłacalną transmisję danych zarówno w zastosowaniach wewnętrznych, jak i zewnętrznych.

Jaka powłoka zewnętrznego kabla LAN do jakich zastosowań?

Zewnętrzne kable LAN występują w dwóch głównych typach: żelowane (lub mokre) i suche. Kluczowa różnica między nimi polega na ich konstrukcji i środowiskach, do których są przeznaczone.

Kable żelowe:

• Skład: Kable te są wypełnione związkiem hydrofobowym (zwykle żelem na bazie ropy naftowej), który zajmuje przestrzenie między skręconymi parami przewodów wewnątrz powłoki kabla.
• Cel: Głównym celem żelu jest blokowanie wnikania wody, zapobiegając przedostawaniu się jej do przewodów, nawet jeśli zewnętrzna izolacja jest uszkodzona. Jest to szczególnie cenne w środowiskach, w których kabel może być zanurzony lub narażony na wysoki poziom wilgoci.
• Zastosowanie: Ze względu na swoją wodoodporność, kable wypełnione żelem są idealne do bezpośredniego zakopywania pod ziemią, stosowania w wilgotnych przewodach lub w obszarach podatnych na powodzie.
• Obsługa: Kable te mogą być trudniejsze w obsłudze ze względu na żel, wymagając dodatkowego czyszczenia podczas instalacji i konserwacji, a czasami specjalnych złączy, aby zapewnić czyste i niezawodne połączenie.

Suche przewody:

• Skład: Suche kable zewnętrzne wykorzystują taśmy blokujące wodę lub pęczniejące proszki, by zapobiec przedostawaniu się wody; mogą też polegać na szczelnie skonstruowanej powłoce, która jest trudna do penetracji przez wilgoć.
• Cel: Kable te mają na celu zapewnienie ochrony przed wilgocią i wodą bez problemów związanych z żelem.
• Zastosowanie: Nadają się do użytku na zewnątrz w różnych środowiskach, ale mogą nie być najlepszym wyborem w sytuacjach, w których mogą być zanurzone lub narażone na stały, wysoki poziom wilgoci.
• Obsługa: Są one generalnie łatwiejsze i czystsze w instalacji niż kable żelowe, bez potrzeby specjalnego czyszczenia lub łączenia. Są jednak zwykle i bardziej sztywne od żelowych odpowiedników.

Wybierając między kablami żelowymi i suchymi, należy wziąć pod uwagę specyficzne warunki środowiskowe, na jakie będą narażone kable, a także potencjalną potrzebę przyszłej konserwacji lub regulacji. Oba typy są zaprojektowane z myślą o trwałości wymaganej do użytku na zewnątrz, ale najlepszy wybór zależy od równowagi między wymaganym poziomem ochrony przed wilgocią a łatwością obsługi.

Kable żelowe wydają się być optymalnym rozwiązaniem w przypadku bezpośredniego zakopywania przewodów w ziemi oraz w środowiskach szczególnie narażonych na wilgoć. Kable "suche", dzięki wysokiej odporności na promienie UV oraz uszkodzenia zewnętrzne, znajdą natomiast zastosowanie w warunkach ekspozycji na silne światło słoneczne, np. w instalacjach na elewacjach budynków. Oczywiście przy w przypadku wybierania odpowiedniego rozwiązania dla instalacji zewnętrznej należy wziąć także pod uwagę inne parametry przewodów, jak np. ich przepustowość, ale to już inna kwestia, którą poruszamy w innym artykule.